توان

خوابیدن بر روی ریل

چشم انتظار حضور قطار

چشم های خیره شده به آسمان

گوش به صدای آمدنش

اشک های جاری شده

لغزان بر روی گونه ها

لبهای بهم فشرده

حکایت از نشکستن بغض

اضطراب کشنده

مرور گذشته به صورت پراکنده

گذشتن لحظات به تندی

مرور خاطرات به کندی

وضوح صدا هر لحظه بیشتر و بیشتر

اما شهامت از صرفنظر کردن کمتر و کمتر

تنها دلگرمی:

نبودن در این دنیا

ندیدن این دنیا

آزاد برای همیشه

پرواز به سوی او.

ترسیدن از خشم خدا

رضایت از محکوم شدن توسط او

رهایی از محکوم شدن توسط بندگانش

تردید جایز نیست...

.

.

.

.

.

.

توانم را به دست گرفتم

و علیه تو به پا خاستم

توانم نه چندان بود

اما شهامتم دو چندان بود.